Esas olarak soğukta şekil verilmiş çelik taşıyıcı elemanların yapılarda kullanılması, bu taşıyıcı elemanların yük altında davranış biçimleri ve göçme mekanizmalarının sıcak hadde ürünü ağır çelik taşıyıcı elemanlarınkinden oldukça farklı olması nedeniyle alışılmış çelik yapıların boyutlandırılma kurallarına ek olarak bazı farklı kuralların göz önünde tutulmasını gerektirir. Ayrıca kullanılan elemanların profil şekilleri, üretim yöntemleri, birleşim araçları ve bunların yapı içinde kullanılış biçimleri, alışılmış çelik yapılarınkinden birçok noktada farklıdır. Bu nedenle mevcut çelik yapı standartları, bu yapı türünü içermemektedir. APEC tasarım ekibi bu konuda; ABD, Kanada ve Avrupa başta olmak üzere birçok ülkenin hazırlamış olduğu standartların tasarım ilkelerini esas belirleyerek, geçerli yük standartlarıyla birlikte, araştırma geliştirme çalışmaları kapsamında, kendine özel tasarım metotlarını geliştirmiş ve geliştirmeye devam etmektedir. Yürütülen çalışmaların sonuçlarını, uluslararası literatür referanslarıyla karşılaştırıp, deneysel ve sonlu eleman metotlarını geliştirmektedir. AR-GE çalışmaları kapsamında, yapı sistemini oluşturan elemanların ve birleşimlerin tasarımı, yapısal analizin temel varsayımları ve yapı için öngörülen kullanım ve davranış özellikleri ile uyumlu olma koşulu esas alınmıştır. Doğal olarak APEC tasarım prensiplerinde, konvansiyonel yapıların alışılmış tasarım metotlarına ek olarak, AR-GE çalışmalarından edinen sonuçlar ve tecrübeler dikkate alınmaktadır. Bu sayede, bu konuda yeni çıkan yayınlar dikkatlice incelenmektedir ve APEC tasarım metotları çıkan sonuçları baz alıp güncellenerek değişmektedir.
APEC tasarım prensiplerinden bir diğeri ise yapının işletme ömrü boyunca kendinden beklenen tüm fonksiyonları, belirli bir güvenlik altında yerine getirebilecek düzeyde dayanım, kararlılık (Stabilite) ve rijitliğe sahip olacak şekilde, dayanım ve kullanılabilirlik sınır durumlarını esas almaktır.
APEC tasarım aşamalarında esas alınan tasarım yükü değerleri; kar, rüzgar ve deprem hariç olmak üzere, TS 498 ve uluslararası standartlara uygun olarak belirlenmektedir. Kar yükleri için TS EN 1991-1-3 te verilen koşullar göz önüne alınmaktadır. Rüzgar yükleri için TS EN 1991-1-4’te verilen koşullar dikkate alınmaktadır. Deprem etkilerinin tanımı için yürürlükteki deprem yönetmeliği koşulları göz önüne alınmaktadır. Gerekli dayanımı belirlemek için karakteristik yüklere göre oluşturulacak yük birleşimleri, seçilen tasarım yöntemine bağlı olarak ayrı ayrı sunulmaktadır. Kullanılabilirlik, öngörülen normal kullanım koşulları ve yükleri altında, yapının kendisinden beklenen fonksiyonları yerine getirmesi, dış görünümünün ve çevresel etkilere karşı dayanıklılığının korunması, yapısal olmayan elemanların olumsuz etkilenmemesi, kullanıcıların konforunun sağlanması gibi durumların tümü olarak tanımlanmaktadır. Kullanılabilirlik sınır durumları, öngörülen belirli yük birleşimleri altında, yapı sisteminin yer değiştirme ve ivme gibi davranış büyüklüklerine ait sınırlar ile tanımlanmaktadır. Yapısal bütünlük için verilen koşullar, diğer dayanım koşullarından bağımsız olarak değerlendirilmektedir.